Η σύγκρουση είναι ένα φυσικό μέρος της ανθρώπινης ζωής. Υπάρχει σε όλες τις σχέσεις, τις ομάδες, τους πολιτισμούς και σε κάθε επίπεδο κοινωνικής δομής.

Όπως σε κάθε κοινωνικό και επαγγελματικό χώρο, όπου πολλοί άνθρωποι εργάζονται καθημερινά μαζί και χρειάζεται να συναποφασίζουν, έτσι και στις εκπαιδευτικές μονάδες, ως αποτέλεσμα της δυναμικής που αναπτύσσεται, ιδιαίτερα όταν χρειάζεται να ληφθούν αποφάσεις που αφορούν σε όλες τις φάσεις λειτουργίας του εκπαιδευτικού οργανισμού, προκύπτουν αρκετά συχνά συγκρούσεις μεταξύ των μελών του συλλόγου διδασκόντων εξ αιτίας των διαφορετικών προσεγγίσεων στα διάφορα ζητήματα.

Η εμπειρία και η έρευνα δείχνει ότι το φαινόμενο να παρουσιάζονται συγκρούσεις και μάλιστα με μεγάλη ένταση στις εκπαιδευτικές μονάδες, είναι αρκετά συχνό με αποτέλεσμα τη δυσλειτουργία των εκπαιδευτικών μονάδων και τη δυσαρέσκεια όσων υπηρετούν σ’ αυτές.

Είναι δηλαδή κάτι που εμφανίζεται συνεχώς αλλά είναι και αυτή που συχνά προκαλεί την αλλαγή. Συχνά, πολλές από τις απόψεις μας σχετικά με τη σύγκρουση είναι εσφαλμένες εκτιμήσεις και όχι γεγονότα. Σύγκρουση δε σημαίνει απαραίτητα κατάργηση της τάξης, μία αρνητική εμπειρία, μία μάχη μεταξύ ασυμβίβαστων συμφερόντων, μία πάλη μεταξύ απολυτοτήτων ή ένα σημάδι ότι μια σχέση είναι κακή. Μάλλον, μπορούμε να επιλέξουμε να θεωρήσουμε τη σύγκρουση ως μια φυσική και αναπόφευκτη συνέπεια της προόδου και της ποικιλομορφίας και ως ευκαιρία για  αμοιβαίες, ωφέλιμες αλλαγές. Ακόμη μπορούμε να δούμε τη σύγκρουση ως μια πρόσκληση κατανόησης του ανταγωνισμού, αλλά όχι απαραιτήτως ασυμβίβαστη με προτιμήσεις και αξίες και μπορούμε να προβλέψουμε την εμφάνιση μιας σύγκρουσης σε κάθε σχέση, η οποία μπορεί να διοχετευθεί είτε προς την ανάπτυξη της είτε προς την διάλυση της.